Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo! Ik ben op zoek naar............
Ben jij door de “december stress” de verbinding met jezelf  verloren?
Heb je ernstige behoefte aan “even niks”, gewoon even chillen en denk je steeds: “laat mij even”? Soms is de december stress genoeg om te beseffen dat je nu op zo’n punt bent beland dat je “hier” geen zin meer in hebt. Wat is dat “hier”?
Je steeds maar aanpassen aan wat andere van je vragen? Of is het wat jij verwacht dat zij verwachten van jou? In ieder geval heb je zeer waarschijnlijk niet genoeg vanuit je eigen centrum/ ik gedacht en gehandeld waardoor je meer “me-time” nodig hebt om dit weer te herstellen. 
Mijn vertaling van “hier geen zin meer in hebben” is dat je de verbinding met jezelf kwijt bent geraakt. En meestal is dat niet alleen de december stress die dit veroorzaakt maar is het de spreekwoordelijke druppel. En ben je al langer bezig je aan te passen aan anderen en daarin doorgeschoten? Zodat je niet meer weet wat jij zelf wil en eigenlijk ook geen verlangens (meer) hebt en of weet waar je blij van wordt?
Doe daarbij een “snufje” van je perfectionisme, zodat je meer geeft dan noodzakelijk is omdat je het zo graag goed wil doen, dan weet je zeker dat je te veel van jezelf hebt gegeven waardoor je “jezelf” kwijt bent. En dan kom je er achter dat het lastig putten is uit een afgesloten (voedings)bron met moeheid, kribbigheid, verslagenheid en chagrijnigheid tot gevolg.
Het is een sluipend en destructief automatische dat je jezelf opgeeft ten gunste van de ander. Hiermee maak je (onbewust) de ander dominant voor jou, hij/ zij mag bepalen wat jij voelt en vindt, jij past je wensen aan.
In dit automatisch raak je de verbinding met jezelf kwijt of wordt zo dun dat je het amper nog kan voelen. Het nadeel van dit automatische is dat je dit zelfverlies als goed (de norm) bent gaan beschouwen. Zeer waarschijnlijk ben je door je omgeving geprezen om je goed aan voelen wat een ander nodig heeft, ben je zo behulpzaam en fijn in de omgang. En van binnen voel je ook even de harmonie omdat je het gevoel krijgt dat je er mag zijn omdat de ander je goedkeurt. Veel mensen zullen het fijn vinden jouw bevestiging, jouw sympathie en medeleven te mogen ontvangen. Zij hebben vaak niet in de gaten dat jezelf op geeft in relatie met hen. Voor hun voelt het “gewoon” fijn om bij je te zijn.
Zie je dubbelheid en spagaat waarin je zit? Je wordt dus gewaardeerd, door je omgeving en kortstondig door jezelf, voor je zelfopoffering en toch voelt het niet goed meer voor jezelf. Deze dubbelheid heb je nodig om middels zelfreflectie tot het inzicht te komen dat de onrust die je steeds blijft voelen een signaal is dat je uit verbinding met jezelf bent geraakt. Mocht je jezelf hierin herkennen dan wens ik dat je, jezelf toestaat, hulp te gaan zoeken bij Poofcoaching middels individuele sessies of groepstrainingen zoals: Body- MindFulnesstrainingen of een andere therapeut om weer in contact met jezelf te komen zodat je vanuit autonomie en in balans weer kunt geven en ontvangen! En op deze manier jij je eigen leven weer vorm kunt geven zoals jij dat wilt.

When calls the heart!
Ik voelde aan alles dat het er aan zat te komen. Al een hele tijd zegt mijn gevoel dat ik het anders moet doen. Nu is de tijd rijp, alle puzzelstukjes vallen in elkaar. De verwachtingen en doelstellingen die ik had in het leven op werkgebied zijn niet meer de mijne. Ik geef mijn grens aan, het heeft me wat strijd gekost; het is nu tijd om mijn droom na te jagen. Met weemoed neem ik afscheid en met liefde start ik een nieuw begin!
Het heeft wel even geduurd, voordat ik deze beslissing kon nemen. Ik heb wat onrustige nachten gehad, pff. Ik kan me één nacht nog heel goed voor de geest halen. Ik kon niet slapen door het piekeren en ging uit bed. Ik liep naar beneden, ging op de bank zitten en ik zette een willekeurige serie op Netflix aan. Puur voor de afleiding.
Het was de druppel, letterlijk en figuurlijk die mij het inzicht gaf. De tranen liepen over mijn wangen. Ik voelde weemoed en verdriet. Daarnaast voelde ik verbinding en herkenning met alles wat voorbij kwam in de serie. Omdat het al zo laat was en de vermoeidheid me opbrak, is de titel me niet opgevallen. In een helder moment flitste het ineens voorbij. “When calls the heart," Een beter teken had ik niet kunnen krijgen. Bedankt Universum!
De dag erop zat ik op de fiets naar het ziekenhuis, ik ben wondconsulente. De vraag hield me volledig in de greep. "Ga ik stoppen met mijn baan en ga ik mij volledig focussen op mijn coachpraktijk Poofcoaching?" Het universum heeft mij het antwoord al gegeven, maar toch werd ik weer overvallen door de gedachte dat ik de stap niet durf en kan nemen. Want wat als......
Net voor het ziekenhuis, naderde ik een T-splitsing en toen wist ik het. "Ik doe het, ik ga er voor, dit wil ik, geen twijfels! Ik stop met mijn baan in het ziekenhuis en ik stort mij volledig op Poofcoaching, mijn coachpraktijk." Wat een opluchting, er valt een last van mijn schouders af. Geen strijd meer. Hoe fijn is dit, alles wordt helder! Ik ga doen wat ik leuk vind, wat ik kan, waar ik energie van krijg en waar ik blij van wordt. 'Van overleven naar leven. '
Wat een hobbelig pad, elke dag leer je jezelf weer wat beter kennen. Zo sta ik er ook in als coach. Ik wil de mensen die bij me komen, bewust maken van de belemmerende patronen en ze praktische handvatten en ervaringen geven om hun leven in balans te krijgen en te houden. Lifecoaching. "Je hebt geen invloed op de wind, wél hoe je de zeilen zet! “
De zomer is in volle gang en ik ben druk bezig om alles vorm te geven en te laten bloeien. Heel spannend, maar vooral heel erg leuk! Ik heb een fantastische tijd in het ziekenhuis gehad, dus dat ga ik goed afsluiten. Waar ik vroeger veel moeite had met afscheid nemen, ga ik daar nu een stuk rustiger mee om. Het draait, ook hier, om bewustwording en acceptatie. Het is fijn om deze zomerse periode te gebruiken om de beslissing verder in mijn systeem te laten landen, een plek te geven om daarna in de herfst, hoe symbolisch, het vaste werk los te gaan laten. Dit afscheid is het begin van een nieuw tijdperk in mijn leven. Netflix bedankt en universum bedankt; When calls the heart!  

Een Tesla in je hoofd!
Wat hebben wij tegen een automatische piloot in een auto, zoals in een Tesla? Het is toch fijn als alles “vanzelf” gaat?
Misschien heeft het te maken met het feit dat we weten dat de automatische piloot, dus onbewust gedrag, niet altijd oplevert wat we zouden willen. 
Want juist door onze “automatische piloot” loop je soms steeds tegen de zelfde muren op. Pijnlijk.
Dat is vaak de reden cliënten begeleiding op zoeken. Om bewustwording te krijgen op de onbewuste patronen die maken dat er “van alles” “zomaar” gebeurd.
Want als we niet bewust zijn van het “ wat” , “waarom” en het effect van ons gedrag kunnen we ook niets veranderen. Dan blijf je doen wat je deed en krijg je wat je kreeg.
Ik zou het de gebruiksaanwijzing van jezelf noemen. Dat je weet wat je sterke en minder sterke kanten zijn en hoe je reageert op stress. Hoe je jezelf weer kunt ontstressen en naar jouw balans terug kan brengen. Dat je weet waar je stress van krijgt en waarmee je weer energie bijtankt.
Nou ben ik niet zo goed in een gebruiksaanwijzing lezen, dat zal mijn familie beamen. En met “ try en error” kom ik een heel eind. Maar als ik er niet uit kom is het toch wel erg prettig om terug te kunnen vallen op een schema waarin staat wat te doen bij problemen. Zo werkt dat ook bij mezelf, herkenbaar?
Want bij de meeste van ons geeft het meer stress als we niet snappen waarom zaken zo gaan. Beter gezegd, niet gaan, en dat we er geen verandering in kunnen krijgen.
Om deze belemmerende patronen in je leven te gaan herkennen is bewustwording belangrijk.Eens stil te staan wat er allemaal gebeurd in die split second dat iemand iets vraagt en jij reageert.
Als iets in de “buitenwereld” gebeurd, neem je dat waar met een van je vele zintuigen. Dit wordt doorgegeven aan je hersenen. Daar gaat het langs de filters ( blik op de wereld, persoonlijkheid, gedachten en overtuigingen) en wordt er een beeld van gevormd. Vanuit hier is er een 2 richtingsverkeer.  Dat beeld heeft effect op je stemming en op je fysiologie en weer terug. En daar uit volgt een bepaald gedrag.
Complex he? Voor iets wat je heel de dag door onbewust doet. Het mooie is dat er dus op veel verschillende punten winst te behalen is. Dat is het voordeel als het over zo veel schuiven gaat.
En kom je dus uit op bewustwording van je aannames en overtuigingen, bewustwording van je blik op de wereld, welke “ reflexen” zitten in jouw lijf als je gevaar ervaart, ga zo maar door.
Dat zijn zaken die we vaak in mijn coach sessies onderzoeken. Dat gaat dus op alle levels waarop je gedrag bepaald wordt: hoofd (denken), hart (emoties) en buik (gevoel). Zo begeleid ik je op de weg van persoonlijke ontwikkeling waardoor je meer grip krijgt om je leven vorm te geven zo als jij dat zou willen. En dan zelf in de Tesla aan het stuur zitten ipv de automatische piloot!

Het gaat goed!!
Hoe bijzonder is het om mezelf te horen zeggen dat het goed gaat. Tuurlijk zeggen we vaak ”Het gaat goed” terwijl we wat anders bedoelen. Maar sinds een tijdje merk ik dat ik volmondig zeg: “Het gaat goed met mij”.
En daarmee is niet in 1 keer de wereld om mij heen enorm verbeterd en of anders, gisteren de Staatsloterij toch net niet gewonnen. Maar het is mij gelukt om mijn “binnenwereld” te veranderen waardoor ik de buitenwereld anders beleef. Precies het motto van Poofcoaching: “Je kan de wind niet veranderen maar wel de stand van je zeilen”.
Die binnen wereld veranderen was best een klus en daarvoor had ik flink wat “op te ruimen” in mijn systeem. Dankbaar ben ik daarmee aan een ieder die hierin mij geholpen heeft en of een leraar daarin (bewust of onbewust) is geweest. Tof om te merken dat de Traumacoach opleiding mijzelf zoveel handvatten heeft gegeven om “mijn grondtoon” te veranderen van donker en zwaar naar vrolijk en lichter. Dat ik nu weet wat betekent dat ik “aanwezig” kan blijven in situaties die moeilijk zijn. Tuurlijk bleef ik lijfelijk aanwezig als pleaser maar mijn aandacht zweefde hoog in mijn hoofd of daar buiten. En hiermee, voor mij het belangrijkste, heb bereikt dat ik mij WELKOM voel in deze wereld.
Dat maakt dat ik vol energie bezig ben om mijn passie verder te ontwikkelen: Mensen helpen dmv “verbinden”. Doordat het zeer binnenkort zo ver is dat mijn coachingssessies (deels) vergoed kunnen worden (bij een aanvullende zorgverzekering) via de verzekeraar gaat dat mijn (potentiele) cliënten hopelijk helpen om sneller de stap te zetten naar hulp en steun. Zodat ook zij kunnen gaan ervaren hoe fijn het is om bij beslissingen/ stappen in je leven deze te kunnen checken bij je eigen gevoel. Zodat je “weet” of het je voor uit gaat helpen of niet. Dat geeft rust, voor mij.
En voor de sceptische onder ons, natuurlijk heb ook ik momenten dat ik er van heel veel zaken baal. Dat ik erg teleurgesteld in zaken en of mensen kan zijn en al “rood” aan een werkdag kan beginnen. Gelukkig wil ik haast zeggen want nog steeds is mij niets menselijks vreemd maar het verschil met vroeger is dat het mij minder lang en minder diep raakt. En ik nu weet wat ik te doen heb om mezelf weer beter te gaan voelen.
Het is nog wel wennen om “gewoon” goed te voelen en dat oprecht te delen zonder dat ik het gevoel heb dat ik mee doe aan de hype van alleen prachtige en opgepoetste momenten te delen.
Kortom ik geniet van de momenten dat de zon schijnt en ik ben blij dat als het regent ik een paraplu heb om even te schuilen! Ik wens je een zonnige dag!

Diagnose PTSS
De vier aan de tafel vergaten de tafel van vier en de man met kaas tussen zijn tenen , had kaas op zijn brood en zat op een kussen te kussen. Dit is een mooi voorbeeld vanuit welk kader je luister/ denkt hoe je deze zin op kan vatten.
En zo is het ook met je eigen kaders. Hierin maak je, vaak onbewust, een groot verschil je waarnemingen. Je bestempelt een gevoel/ gebeurtenis als slecht/ onveilig of als goed/ veilig en hier uit vloeit jouw gedrag voort.
Dit doe je op basis van je ervaringen/ overtuigingen uit je het verleden. Jouw vroegere ervaringen vormen de basis voor een typische karakterstructuur. Dat wat jou op dit zo specifiek maakt en voor jou werkt of zoals je men zegt: "zo ben ik!" 
Althans tot dat er een kink in de kabel komt. Er een gebeurtenis zo impact vol is dat je er met je overleving strategie niet meer uit komt en je de grip op je leven aan het verliezen bent. Dat je niet snapt waarom je je met de dag slechter gaat voelen. Hoe harder je werkt om er uit te komen, je steeds meer het gevoel hebt er dieper in de zakken. Het zelfbeeld wat je zorgvuldig hebt opgebouwd tegen je gaat werken. Je hoort jezelf vast zeggen: “Als dit klaar is neem ik rust”, “Nog even(!) dit afmaken”. 
Je komt niet meer uit met jouw ideeën/ overtuigingen hoe je met situaties om moet gaan, kortom je loopt vast.
En zoals Einstein zei: ”We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het veroorzaakt heeft”. Je bent geneigd het antwoord te zoeken in je denken terwijl de oplossing zit in je biologisch proces wat ten grondslag ligt van jou denken en doen. Dat betekent o.a bewustwording van jouw overtuigingen waardoor je een ander levenskader kunt gaat maken. En ook bewust worden van de trauma’s ,die je hebt opgelopen in je leven, waardoor je niet (meer) doet wat je wilt, waar je naar verlangt.
Hier komt mijn missie naar voren: “verbinden”. Ook dit is een homoniem ( woord wat het zelfde geschreven wordt maar een andere betekenis heeft). “Verbinden”, natuurlijk wordt dat zichtbaar in het verbinden van wonden of te wel verbanden aanleggen in het ziekenhuis maar vooral van de geestelijke wonden die mensen oplopen na trauma’s.
En dan misschien wel juist dié trauma’s die we zo niet bestempelen/erkennen omdat je niet voelt/ betitelt dat er grensoverschrijdend gedrag is (geweest).
Als je je eigen grenzen niet goed kent, voel je ook niet als een ander er over heen gaat. Oeps, dat is pijnlijk! En daar door voel je dat dus meestal te laat. Ik bedoel als je er zoveel klachten van hebt dat je niet meer goed kan functioneren. Zoals: veel verontrustende gedachten en of herinneringen, angstig zijn, slecht slapen, geïrriteerd, moeite met concentreren, gespannen/ schrikken van iets onverwachts.
Dan kan de diagnose PTSS (Post Traumatisch Stress Stoornis) best heftig klinken maar het bied in ieder geval een uitweg naar vreugde, plezier, balans en regie! Als je je eigen pijnpunten in je leven kan “verbinden” ,door bewustwording, krijg je zicht op waardoor en hoe het in jou werkt. En geeft het je weer handvatten om er mee aan de slag te gaan. Waardoor je uiteindelijk je jezelf weer in verbinding met jezelf brengt. Hierdoor ontstaat er een steeds aan te spreken check of iets goed of slecht, dus of je het wel of niet wil doen! Kortom je hebt je eigen kompas gevonden waar je steeds aan kan refereren! Dat willen we allemaal, toch!

 
Intervieuw op website: Ik? Mantelzorger
COACH CAROLA HEENS OVER BIJ JEZELF BLIJVEN (deel 2)
Waarom is het eigenlijk zo belangrijk, dicht bij jezelf blijven? Coach Carolas Heens legt het uit: “Het belang van zelfreflectie op je gevoelsleven is dat je steeds kunt checken waar op dat moment jouw eigen grenzen liggen. En je makkelijker kunt pijlen waar een ander behoefte aan heeft.”
ZOEK DE STILTE OP
“Neem een moment op de dag voor jezelf. Even géén contact met andere mensen. En ook geen sociale media. Gewoon even niets. De stilte heeft de werking van een stekker die jou weer oplaadt. Zoek die stilte dus op. Zelfs drie minuten heeft effect.”
OPLAADPUNTEN
“Soms is de stilte een wandeling waarin je hard tegen de wind in huilt, omdat het leven je even zwaar valt. De andere keer is het wandelen met je gezicht in de zon. In de stilte maak je je hoofd leeg.
Er ontstaat ruimte zodat je kunt accepteren dat het leven zowel mooie als schaduwkanten kent. Probeer die schaduwkanten niet te veranderen, maar er te laten zijn. Natuurlijk kun je de wens hebben dat een situatie anders is, maar accepteer dat je nog niet weet hoe je dat voor elkaar moet krijgen.”
GA AAN DE WANDEL (met jezelf)
“Tijdens een wandeltocht kom je letterlijk in beweging. Maar er gebeurt ook iets belangrijks in je hersenen: beide hersenhelften gaan beter met elkaar communiceren. Met als gevolg dat er ook een betere connectie ontstaat tussen wat je voelt en wat je wilt of waar je behoefte aan hebt.”
FOCUS OP DE HORIZON (en verruim je denkveld)
Richt je blik tijdens het wandelen op de horizon. Hierdoor verrijk je niet alleen je blikveld maar ook je dénkveld. Je ziet een lastige situatie ineens vanuit een ander perspectief. En je komt op oplossingen of inzichten waar je anders niet op gekomen was.
Carola Heens: “Al wandel je maar tien minuten. Houd het laagdrempelig voor jezelf. En je kunt ook gewoon een blokje om door de wijk. Of je boodschappen lopend doen.”
ZO STOP JE PIEKERGEDACHTEN
“Wordt de maalstroom tijdens het bewegen niet echt minder? Probeer dan eens te luisteren naar ‘Brainwaves’ (new age muziek). Dit is relaxte wegdroommuziek waarbij je gedachten tot rust komen. Je hersenen passen zich namelijk aan de ontspannen frequentie van het muziekritme aan. Met een koptelefoon of oortjes in heeft het nog meer impact.”
EEN ADEMHALINGSOEFENING VOOR MEER ONTSPANNING
Carola: “Als je je ademhaling tot rust brengt, wordt je lichaam onmiddellijk ook rustiger. En dus ook je gedachten en gevoelens.
Oefening 1: De makkelijkste manier om je ademhaling tot rust te brengen is door je uitademing te verlengen.
Oefening 2: Ademen in een vierkantje: adem in 4 tellen in. Hou je adem 4 tellen vast. Adem in 4 tellen uit. En wacht 4 tellen en merk dat je dan vanzelf weer inademt. Doe deze cyclus 4 keer. Hierdoor focus je je op je ademhaling en kom je als het ware even uit je hoofd.
Tekst: Esmir van Wering

Intervieuw op website: Ik? Mantelzorger

COACH CAROLA HEENS OVER BIJ JEZELF BLIJVEN (deel 1)
“De mantelzorger die zichzelf vergeet, is een matige verzorger.”
Dat klinkt hard, maar het is wel de waarheid. Als mantelzorger ligt overbelasting al gauw op de loer.”
HOE KOMT HET DAT JE JEZELF ONGEMERKT VOORBIJ HOLT?
Carola Heens: “Met een volle (emotionele) agenda loop je het risico dat je jezelf vergeet. Dat komt deels door schuldgevoel. Je slaat liever jezelf over dan dat je de ander laat zitten. Jezelf niet voorbij rennen, begint met je bewust te worden dat het vrij normaal is dat je het gevoel hebt overvraagd te worden door mantelzorgtaken. De ene keer meer dan de andere keer, afhankelijk van je emotionele balans.
Daarbij is het lastig onderscheid te maken tussen enerzijds wat er van je verwacht wordt en anderzijds wat de zorgbehoevende aangeeft waar er behoefte aan is. Dit zijn onduidelijke gebieden. En dus ga je het voor de ander invullen. Je doet de dingen waarvan je dénkt dat het van je verwacht of verlangd wordt, zoals huishoudelijke klusjes.
VOORKOM RUIS OP DE LIJN
“Aardig bedoeld natuurlijk. Maar door dit niet eerst te checken bij de ander, ontstaat er ruis op de lijn. Want misschien durft hij niet aan te geven dat hij liever heeft dat je zijn hand een poosje vasthoudt. Of dat je met hem naar muziek van vroeger luistert. Of samen naar de stad gaan voor een kop koffie.
Als je de signalen (moeheid, overbelasting) van je eigen lichaam negeert, word je daar steeds beter in en negeer je steeds meer signalen. Het gevolg: op een gegeven moment zijn de kleine pijnklachten heel gewoon geworden. Dit houd je best een tijdje vol. Totdat je lijf écht protesteert en je mentaal of fysiek wordt teruggefloten.”
BLIJF IN CONTACT MET JEZELF
“Het is logisch dat je het gesprek met de zorgbehoevende op den duur steeds minder aangaat. Er sluipt bijvoorbeeld routine in. Door op de ander af te stemmen, kun je voelen wat de ander nodig heeft. Maar dit lukt alleen als je goed in contact bent met jezelf. Als je jezelf voorbij rent, kun je ook minder goed inschatten wat de ander nodig heeft. En voor je het weet, zit je in de bekende vicieuze cirkel.
Het is een cliché van de bovenste plank, maar begin echt bij jezelf.
Wees loyaal naar de ander, maar evengoed óók naar jezelf. Dat voelt als iets onnatuurlijks, vooral voor ‘rasechte mantelzorgers’.”
ZO KOM JE WEER IN CONTACT MET JEZELF
De beste manier om weer beter in contact met jezelf te komen, is door in beweging te komen: sporten, wandelen, fietsen. Bijkomend voordeel: daarmee zet je ook je hersenen in beweging.
Carola Heens: “Probeer wat vaker te wandelen of de fiets te pakken. Door je lijf in beweging te zetten, wordt ook je brein bilateraal gestimuleerd. Oftewel, de linker- en de rechterhersenhelft worden extra gestimuleerd om met elkaar te communiceren. Zo kom je weer in contact met je eigen lichaam en je eigen gevoel.
Zonder voldoende beweging en een matig contact met je eigen gevoelsleven gaan ook je beide hersenhelften als het ware steeds meer een eigen leven leiden. Hoe beter je brein functioneert, des te beter functioneer jij als mantelzorger. En net zo belangrijk: dan lukt het ook beter om je eigen grenzen aan te geven.”
DE VOORDELEN VAN ELKE DAG VOLDOENDE BEWEGING
• Je wordt je bewuster van je lichaam. Je voelt het letterlijk beter.
• Door de aandacht naar je lichaam te brengen, verplaatst de energie van je hoofd (maalstroom) naar je lichaam. Je kunt je aandacht maar op één plek tegelijk richten. En op het moment dat je je gedachten bij je lichaam hebt, wordt je je bewuster van wat het je te zeggen heeft.
• Het vermindert doemdenken en piekergedrag.
• Je komt makkelijker tot oplossingsgericht denken, in plaats van vast te blijven zitten in het denken in problemen en beperkingen.
Tekst: Esmir van Wering

Goede voornemens!
Dit is het moment van het jaar dat je steeds hoort: "De beste wensen en nog goede voornemens?"
Ik merk dat het bij mij chrast in mijn hoofd als ik dat hoor. Ten eerste: wie maakt er nou slechte voornemens? En ten tweede: wat is een voornemen? Dat is volgens het woordenboek: dat je het plan hebt wat te gaan doen. Prima!  Alleen deze vraag confronteert soms zo, zeker als je geen voornemens hebt omdat je nog niet weet wat je wilt. En dat is een lastige want je hoort de ander denken: "Hoe kun je dat nou niet weten?"
Tja, dat is ook een pittige voor iedereen die zich hier bewust van wordt. Want in deze maakbare cultuur waarin alles mogelijk is zou het toch niet zo'n probleem moeten zijn?
En daar zijn we beland bij de meest gemaakte aanname van deze tijd. "Je MOET weten wat je wilt en organiseren dat het lukt. Want je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk. Dus als je ongelukkig bent is dat je eigen schuld."
Hmm, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je bent zeker zelf verantwoordlijk voor je eigen geluk en dat impliceert niet dat dat daarmee ook meteen lukt. Want door falen (= ervaringen van eerder opgedane ervaringen) ontdek je wat je wat je wel en niet wilt/ kunt. Zoals de kinderen vroeger op school al leerde: van proberen kun je leren!
Volgens mij ligt het begin, van tevreden zijn met jezelf, in deze uitspraak van Moshe Feldenkrais: "Je kunt niet doen wat je wilt totdat je weet wat je doet!"
En zo kom ik weer uit op bewustzijn/ gewaarzijn van je gedachtes, motieven, handelen en lichaam(sbewegingen). Want, stel dat je gemoedstoestand wordt bepaald door een emotie die je ervaart dan is het goed te weten dat een emotie een signaal van je lichaam is wat je iets wil vertellen. Dan is het wel handig dat je luistert naar wat je lichaam je te vertellen heeft. Want het kan net een drammerig klein kind zijn: het zal zorgen dat je het hoort!
Kortom ik wens dat iedereen meer bewustzijn op zichzelf krijgt want vandaaruit heb je keuzevrijheid om te gaan ontdekken waar jij blij en gelukkig van wordt. Dus als je dan toch een voornemen/ mantra, van mij wil horen: Ik word me iedere dag meer en meer gewaar van mijn innerlijke zintuigelijke wereld! 
Dus ik wens voor iedereen dat 2017 een mooi en sprankelend jaar mag worden met geluk, goede gezondheid en innerlijkegewaarzijn!


Bewustzijn, wat is dat en hoe doe je dat?
Bewustzijn is dat wat maakt dat je even stopt met je automatische piloot en je in het moment even stil kan staan en opmerken dat je hierdoor nu een moment van bewuste keuze hebt. Door dit keuzemoment ervaar je meer vrijheid in je denken. Maar hoe doe je dat bewustwording?
Door je regelmatig eens af te vragen waar je gedachten heen gaan, waar en hoe je staat of loopt. Als ik aan het hard lopen ben, heb ik gedachten bruggetjes (de ene gedachte aan de andere gelinkt dmv een herkenbaar plaatje) in gebouwd. Bijvoorbeeld dat als ik langs bepaalde plaatsen kom mezelf af vraag: hoe ren ik nu? Helt mijn bovenlijf naar voren of achteren? Waar zijn mijn gedachten: op de buitenwereld gericht of bij mij zelf? Door hier niet meteen een oordeel aan te hangen geeft het mij de ruimte om het eerst eens op te merken en daarna mezelf af te vragen of dat het oke is voor nu of dat ik er wat aan wil veranderen.
Of door als ik gewoon sta mezelf een bewust mezelf af te vragen: Hoe ik sta? Op 2 voeten? Naar een bepaalde kant geleund? Wat ervaar ik in mijn lichaam?
Of als ik met mijn hond buiten wandel: Waar is mijn aandacht heen? Voel ik mijn voeten met het lopen? Loop ik vanuit mijn "buik"? Kan ik wat betreft rust opgaan in de natuur om mij heen?
In het begin voelde deze bewustwording alsof ik steeds iets niet goed deed. Want blijkbaar had ik het idee dat ik steeds maar mindfull bij mezelf moest zijn. Steeds weer een snoeiharde afkeuring van mijn interne criticus over mijn pasverworven initiatief. Gelukkig weet ik, tegenwoordig, deze criticus rustig te krijgen zodat mijn bewustzijn hierin verder kan ontplooien. Want met TLC (tender, love and care) ontwikkel je deze nieuwe gewoonte wat makkelijker.
Een ander gedachte bruggetje is: "Is goed!" (Is dat zo??). Als ik dus "is goed" zeg, hoor ik heel vaak in mijn hoofd een echo die zegt: Is dat zo?? Klopt dat wel?? Om me zelf dat aan te leren heb ik deze tekst een tijdje op mijn vergrendel scherm van mijn telefoon gehad. Weer zo'n praktische toepassing waar ik blij van word.
Dit heeft gemaakt dat ik ondertussen steeds meer momenten van bewustwording heb en mezelf, voordat ik een beslissing maak, kan af vragen: "Is dit oke voor nu?". Dat heeft mij tot nu toe opgeleverd dat mijn interne criticus steeds zachter is gaan praten en ik er toch nog op kan vertrouwen dat als ik geheel uit de bocht zou vliegen deze hard vanzich zelf zal laten horen (fijn zo'n controle dingetje).
Dit maakt dat het een stuk rustiger in mijn hoofd is geworden ook doordat ik mijn aandacht steeds beter bij mijn gevoel, in mijn geval zit dat in mijn buik, kan houden en daardoor andere, rijkere waarneming en fijnere levenservaringen opdoe die een stuk prettiger/ warmer zijn dan het harde goed en fout. Fijn te weten dat een belangrijk onderdeel van mijn (net gestarte) opleiding tot traumacoach "gronding" is. En een belangrijke voorwaarde daarvoor is bewustwording. Kortom met veel TLC naar mezelf ga ik hard "oefenen", kennis en vaardigheden voor mijn clienten (aan)leren zodat ik nog meer tools heb om ze ook meer rust in hun hoofd en een rijke gevoelsleven te kunnen bieden.

Meditatie, Mindfulness, aandachtsgericht, focus, rust.
Allemaal mooie woorden voor “je hoofd leeg maken” maar ja, hoe doe je het en hoe houd je dat vol?
Ik weet al lange tijd dat mediatie gezond is, er is zelf wetenschappelijk bewijs voor kortom erg goed om te doen. Maar ja in zo’n jachtige cultuur is het wel eens een uitdaging om op een matje te gaan zitten en “niks” doen. Nu is mijn focus toch al aan verschuiven van “doen” naar “zijn” dus ben ik hier vaker mee bezig. Dus integreer ik de stiltetijd, weer, zo veel mogelijk in mijn leven, door het ergens tussen de bestaande standaard acties op een dag in te plakken. In dit geval zit het geplakt achter de afwas.
Met brainwaves op mijn oortjes zit ik in mijn praktijkruimte tijd voor mezelf te nemen. Stiltetijd. Best een uitdaging, de afleiding begint al in mijn hoofd. Met liefdevolle aandacht breng ik mezelf weer terug naar het ”zijn”. Hierna merk ik steeds weer, wat een zaligheid het is als je de volumeknop voor je hoofd hebt gevonden. Dat is mooi gelukt. Omdat mijn gedachten soms net van die Duracell konijntjes zijn blijf ik experimenteren, hoe ik dit vaker en makkelijker in alle omstandigheden kan doen. Zo leerde ik, vorige week, bij een workshop “QI wandelen”: wandel vanuit je buik! Verrassend, ik zou zeggen: probeer het eens! Net als vierkant ademen: 4 tellen inademen, 4 tellen vasthouden, 4 tellen uitademen en 4 tellen leeg blijven, en dit 4 x. Ook zo heerlijk effectief.
Ja leuk, hoor ik je zeggen, maar daar moet je met zo’n vol hoofd maar net aan denken als je ergens staat te wachten? En dat is de reden waarom ik zeer regelmatig visualiseer dat ik, op allerlei wachtmomenten, mezelf zie “mediteren”. Of het met een tekst in het vergrendelscherm van mijn telefoon zet.
Tof om te merken hoe dat werkt en zo simpel. En mocht je, net als ik, weer eens de mist in gaan dan is het leuk om naar dit filmpje (https://www.youtube.com/watch?v=n6pMbRiSBPs) te bekijken en te doen als of je de aap in je hoofd tot rust moet brengen met een opdracht. Mooie metafoor voor je persoonlijke computer die we hersenen noemen. Want stel dat het ook jou lukt de volume knop in je hoofd wat vaker zachter te zetten, hoe lekker zou dat zijn?

Gezond lichaam en geest kweken!
Hardloop kleding? hardloop app? huissleutel? oké ik ben weg!
2x per week staat in mijn agenda: Gezond lichaam en geest kweken!
Hoe? Door een helpende situatie te creëren en wat heb ik daarvoor nodig? Feedback op mijn activiteiten: hardloop app op telefoon aan om het resultaat (vol trots J) later te kunnen delen. Vrienden die hun sportactiviteiten delen en wachten op jou prestatie, tja dan kan ik niet achter blijven.(fijn die competitie drift) Route: eens rond gevraagd wat andere doen. Tja het hardop uitspreken dat ik wil gaan hardlopen is al een stap in de goed richting voel ik. Dat schept verwachtingen, bij wie het meest? Kleding: aanwezig van vorige sportactiviteiten, alleen even opzoeken en voor in de kast leggen. “Of zal ik zo mooi blits nieuw hardloop setje kopen? Mmm, nee toch maar niet.” 
Stimulans en of afleiding dmv muziek op mijn telefoon:  lekker stimulerende dance muziek met af en toe de Rockey muziek er tussen door. “Ik voel mezelf heel sportief worden. (Gelukkig kom ik niet zo’n trap tegen onderweg)” Back-up plan: huissleutel en telefoonnummer wie me kan ophalen als ik niet meer kan. Maar hoe neem ik mijn telefoon en huis sleutel mee? O ja briljante uitvinden zijn daar weer voor. 
Actie: nu alle obstakels zijn weg gewerkt staat niets me meer in de weg.
O ja wel, wanneer? 2x per week op een vrije ochtend.
Praktijk: Ik mijn geval betekent dat: niet te wakker te worden, als ik uit bed stap want dan gaat mijn hoofd allerlei uitvluchten zoeken. Hup volgens vooropgesteld plan aan het werk en als ik wakker aan het worden ben merk ik dat ik hardloop. En als ik geluk heb in een mooi zonnig park waar de bloemen al heerlijk in bloei staan. Pff dat gaat al goed.
Door het stampende/ lopende effect komen mijn gedachten sneller in mijn blikveld. Wat een drukte geeft dat. “Dit behoord ontspanning te zijn. Zucht , steun.  O ja daar had ik wat op bedacht: een mantra: “Deze gedachte gaat voor bij en laat ik los!” , “Deze gedachte gaat voor bij en laat ik los!”, “Deze gedachte gaat voor bij en laat ik los!” Hèhè, eindelijk rust. Oeps daar zijn ze weer die drukke moetende gedachten. O ja, het mantra en blik op oneindig’.
Nou niet letterlijk want juist het maar een paar meter voor me uit kijken maakt dat ik goed gefocust raak en in cadans kom. Hmmm weer die link naar de metafoor voor het leven.
Daar heb ik ook een groot wijds omlijnd doel: mijn moodboard, de helpende situaties/ randvoorwaarde: basis dagindeling met ingebouwde escapes/ back-up plannen. En dan stap voor stap vooruit en steeds checken bij mezelf of dit de goed weg is of dat ik een omweg wil maken. Goh zo klinkt het bijna makkelijk, voelt toch soms wat anders!

Geheime relatie!                                                                     
Wauw (dat klinkt) spannend: in het geniep afspreken, er niets over tegen iemand kunnen zeggen en wel willen, angst voor ontdekking, juist de spanning daar van, bang dat je kleding verkeerd om aan trekt in het donker. Shit dat gaat niet goed! Want bij de laatste opsomming ging de vergelijking mank.
Ik heb het namelijk over een geheime relatie die je hebt met de stiekeme overtuigingen/ ideeën. Juist die gedachtes die zo geheim zijn dat je er zelf niet bewust van bent. En toch voel ik me gedeprimeerd en uit balans.
Totdat ik wat las over rouw en het voelde alsof ik werd geraakt door een bliksemflits. Maar wat raar er is niemand nu dood gegaan waardoor ik zou kunnen rouwen? Totdat ik wat verder las en dat rouw gaat over: gaat over verlies: ”hoe het had kunnen zijn”, verlangen: “naar de kans dat wat we zijn kwijt geraakt terug te krijgen” en je verloren voelen: “nog niet weten hoe je het nu moet gaan doen”. Oeps, dat is wel herkenbaar, maar hoe dan?
Dat vroeg dus wat nader onderzoek van mijn ideeën en overtuigingen en met name de onderbelichte/ stiekem die ik liever niet wil vertellen of juist zo normaal vond dat ik niet wist van hun bestaan. Want dat zit al zoveel jaren in mijn systeem dat het op de automatische piloot mee gaat net als autorijden.
Wat afzondering, want dan word ik niet afgeleid door mijn ego en zijn dwangmatigheid om me met andere mensen of zaken bezig te houden, in combinatie met in de natuur wandelen en veel schrijven was het devies. En dan zo schrijven, met pen en papier, dat ik alles wat ik denk, dus ook die niet zo bekende overtuigingen op papier zetten. Niet zo tof als het lijkt (niet alles is zo mooi als het lijkt hè ;-) maar het inzicht volgde wel vanzelf. Nu ik weet met welke stiekeme overtuiging ik een serieuze relatie had, weet ik ook welk, er achter liggend, verlangen ik op een andere manier kan gaan invullen. En mij zo beter in balans kan gaan voelen. Hèhè,  dat geeft weer wat rust en lucht!

Nieuw schooljaar!
Yes, het schooljaar is weer begonnen! Dat betekent o.a. voor mij dat ik me weer kon uit leven op  leuke mapje, schrijfblokken, gekleurde pennen en andere zaken voor het ordenen, bewaren of de heb! Daarnaast voelt het weer als een nieuwe start, zo halverwege het jaar.
Iedereen weer in het gareel door school, studie, hobby en werk. Dat geeft weer structuur, heerlijk. Want daar zit nou net mijn vrijheid, ik kan mijn eigen structuur aanpassen naar mijn wensen. Wat ik belangrijk vind en waar ik veel of weinig tijd aan ga besteden. Waar ik blij van word plan ik regelmatig in. Dus voor de kenners onder ons, heb ik weer een schema ( in mijn hoofd) gemaakt zodat ik het heerlijke vakantie gevoel vast kan houden, met volle energie op mijn coaching kan storten en bovenal kan genieten van de gezellige en inspirerende mensen/ dingen om me heen.
Het voordeel is ook dat het mij helpt een soort grote schoonmaak in huis te houden. Heb ik dit nog nodig of kan het weg? Zoals het spreekwoord zegt: Opruimen in je huis is opruimen in je hoofd! Het is overtuigingen en ideeën bijstellen voor je huis en jezelf.
Gelukkig heb ik geleerd, jawel ouder en wijzer, dat het niet meteen in 1 dag klaar hoeft. Want anders kan ik mijn vakantie gevoel ( niets moeten) niet vast houden. Dus ik ga even lekker met een boek op de bank en bedenk, zoals vandaag, de zon erbij.

Vakantie!
Vakantie! Heerlijk, Italië, lekker eten, lezen, in de zon en lekker niets doen.
Ik roep al een tijdje: Ik wil vakantie, rust en heerlijk niets doen. Ik stel me dan ook meteen de heerlijke vakantie bij Rome vorig jaar voor . Lekker in de zon aan het strand, heerlijk eten in de tuin. Tja dat wordt dan een uitdaging als je wel vakantie hebt deze week en de zon ook even op vakantie is.
Gelukkig heb ik leuke dingen gepland te gaan doen. Maar toch is het vakantie gevoel er nog niet. Tot ik het briljantste en lastigste advies kreeg: Houd vakantie in hoofd! Huh, hoe doe je dat? Help, dat snap ik nog niet. En ja, natuurlijk kwamen deze adviezen van een man. Ga anders in de “ Nothing Box” zitten! Oké, sinds het filmpje van Mark Gungor weet ik dat mannen die hebben maar ja: vrouw hè? Digitaal groot wegennet in mijn hoofd waar het verkeer over heen raast.
Een van de leuke dingen deze vakantie is een obstakel run van 6 km zaterdag. In mijn enthousiasme ja gezegd en weer een uitdaging aangegaan. Dus hup, in de hardloop kleren en rennen, sorry: hardlopen. Steeds meer accessoires kwamen er bij: app, broek, shirt en goed oortjes. Met als enige doel: gezond en voldaan de obstakel run volbrengen! Dus hup, actie. Ja, zo blijft het wel druk in mijn hoofd.
Sinds vanmorgen begrijp ik het (denk ik ;-) ). Mijn nothing box wordt: grote lijnen bedenken en uitzetten en dan meer in het moment leven en kijken en voelen wat er gebeurd en ik zin in heb! Want tijdens het hardlopen merkte ik dat mijn gedachten komen en gaan en dat ik er niets meer hoefde te doen want ik was namelijk alleen maar aan het hardlopen. Hè dacht ik: gisteren was dat het zelfde bij een dagje Gent: genieten van de mooie stad en lekker eten en verder niets. En vrijdag ook al:  onverwacht een drankje doen in de stad. He, ik zie een trend!
Duhh: wat een nieuws he? Mindfulness, mediatie. Ik weet het, jaja,  ik raad het veel mensen aan en neem het me vaak maar daarmee ben ik ook maar een mens. En dus is zo’n heldere helikopter view is erg fijn. Geeft me een heerlijk relaxt gevoel: mijn eigen leefregels/ overtuigingen weer even bij te stellen en “Laat los”. Zo weet ik weer hoe het, voorlopig, voor mij werkt!
Dus ik ga lekker niksen: geen moeilijke vragen in mijn hoofd, lekkere zwijmel films kijken, goed boek lezen, heerlijk eten met vrienden en familie en natuurlijk schatten zoeken op de Koningsmarkt. Dat is het levende voorbeeld van vakantie in mijn hoofd: Wat is die verborgen schat tussen de spullen! Rotzooi of schat? It’s al in the name! Again! Vakantie!!!!!

Ik hou van mij!

Pfff voordat ik dat hardop kon zeggen zonder mezelf uit te lachen duurde even. Maar steeds meer besef ik dat het zo waar is. Als ik niet alle mooie en schaduwkanten van mezelf kan laten zijn, ontken ik nog steeds een deel van mezelf. Hierdoor kon ik niet bij mijn authentieke zelf komen en blijven. Want met het veroordelen van anderen ( oeps. Sorry!), veroordeelde/ ontken ik ook mijn eigen (schaduw) ik. 
Nadat briljante inzicht ben ik aan de slag gegaan, want ja actie is de enige oplossing, toch? Iedere keer als ik mijn spiegelbeeld zag, zei ik hardop en gemeend: Ik hou van je! Wauw wat is dat wennen. 
En daarnaast, omdat het zo makkelijk werkt, heb ik ook mijn woordgebruik aangepast: “niet” vervangen door “nog niet”, “accepteren” (van schaduwkanten) voor “laten zijn”, “moeten” door “willen”. Omdat ik net zo goed een mens ben gaat dat de ene dag beter dan de andere. En dat vind ik dat ook weer oké! Nou, meestal dan. "Werk in uitvoering"

Zucht, steun!

Mondhoeken omhoog, schouders naar achteren en: "Gelukkig nieuwjaar! Nee, ik heb geen voornemens hoor, ik ben tevreden zo" Óf: " Rust, zelfvertrouwen en leuke dingen doen zijn mijn voornemens voor dit jaar".
Ik ben zo wat nieuwjaren begonnen en afhankelijk van mijn gevoel de 1e of de 2e regel uitgesproken bij de eerste ontmoetingen in het nieuwe jaar. 
Want mijn gevoel kon zich als een jojo gedragen en omslaan. Want tja als ik te veel voornemens had was ik dus niet tevreden met mezelf en kon het alleen maar tegenvallen en/ of als ik geen voornemens had betekend dat ik niet meer wil groeien en of verbeteren. Ook weer niet goed. Puf, zucht, steun, ik heb een zwaar leven…..! 
Gelukkig ben ik gaan inzien dat ik zelf degene ben die hier invloed op kan uit oefenen. Want wie stelt die verwachtingen op? Wie legt de lat daar neer? Wie beslist waarde eraan te hechten? Yep: Ik. 
Mooi. Dan zit daar de sleutel tot een overzichtelijk verwachtingspatroon met hier en daar een onverwachte uitschieter. Gelukkig ik ben en blijf een mens net als ieder ander en ondertussen minder snel uit balans! Dat is dan in ieder geval één voornemen wat goed is uitgekomen. Heerlijk!  
Met rust en steeds meer in balans heb ik als enige voornemen van dit jaar: Lekker doorgaan zoals ik bezig ben want daar voel ik me goed bij!  Hèhè het is gelukt, ik ben tevreden met mezelf!